De ziekte van Alzheimer is meer dan alleen een degeneratieve hersenziekte. Leven met Alzheimer is een heilige weg van loslaten, maar ook een uitnodiging om alles te zien met de ogen van het hart en te luisteren met de oren van het hart.
Ik vroeg me af: Wat doet het op Zielsniveau en op Spiritueel niveau?
De reguliere gezondheidszorg kijkt naar Alzheimer vooral als een degeneratieve hersenziekte, een proces van aftakeling en verlies. Maar op zielsniveau kan er een totaal ander perspectief schijnen, één die minder gaat over “verlies” en meer over transformatie en overgave.
Graag deel ik met een ieder die het wil lezen wat het proces; Ziekte van Alzheimer met mij en mijn dierbare vriend Geert heeft gedaan en in het Nu nog doet.
Een pad welke ik naast mijn eigen leven bewandel met Geert.
Ik heb echt moeten leren hiermee om te gaan…. en Nu, na veel losgelaten hebbend kan ik in de liefde met hem zijn, tot hem spreken, hem begeleiden en steunen ….
Geert zegt vaak: “Elke ochtend wanneer ik wakker wordt ben ik weer een stukje van mezelf kwijt”.
Poeeeehhhhh, dat snijd elke keer weer echt in mijn hart.
Ik zei vaak tegen hem: “Lieverd, de meeste mensen moeten er hard voor werken om in het moment van Nu te komen, jij bent er altijd”.
Wetende; Het is de controle wat moeilijk is om los te laten.
Ik vroeg me af: “Hoe kan ik er nog beter voor hem zijn”?
Zelf begeleid ik mensen al jaren op hun pad naar innerlijke meesterschap in mijn praktijk. Ik ben verbonden met de online academie “Cosmic Fusion” die in november online gaat, elke maand zijn er gratis meditaties van me te vinden op YouTube en niet te vergeten mijn korte dagelijkse boodschappen op social media waar men mij vind als Zielevroedvrouw.
Deze titel is me gegeven door mensen die via mij met een diepere waarheid in zichzelf in contact zijn gekomen. Ze zeiden: “Vandevi, bij jou is mijn Ziel herboren”.
Zo draag ik mijn steentje bij door mijn waarheid te delen met een ieder wie zich ervoor wil openen….
Spiritueel perspectief op Alzheimer
- Loslaten van lineaire tijd: Alzheimer maakt dat iemand het houvast in lineaire tijd verliest. Op zielsniveau kan dit gezien worden als een terugkeren naar de staat van zijn buiten de klok, waarin verleden en toekomst oplossen. De ziel lijkt zich meer te bewegen in het eeuwige nu.
- Terugkeer naar eenvoud: Terwijl de persoonlijkheid en het geheugen vervagen, kan er juist meer puurheid en onbevangenheid doorheen schijnen, alsof de ziel een kinderlijke staat van openheid en afhankelijkheid opnieuw omarmt.
- Heling van het hart: Wanneer het hoofd loslaat, kan er ruimte komen dat de ziel via het hart spreekt. Soms worden mensen met Alzheimer juist zachter, opener, of tonen ze onverwachte liefdevolle blikken of gebaren.
- Oefening in overgave voor omgeving: Niet alleen de persoon zelf, maar ook hun dierbaren worden uitgenodigd om liefde, geduld en compassie te belichamen. Het is een zielsovereenkomst die relaties verdiept en heelt.
- Transitieproces: Voor sommigen is Alzheimer een voorbereiding op de overgang. Het geheugen en de identificatie met het aardse leven lossen langzaam op, zodat de ziel stap voor stap loskomt en zich makkelijker kan overgeven aan het Licht.
- Zielsdimensie
Je zou kunnen zeggen dat de ziel zichzelf niet verliest. Wat verloren lijkt te gaan is slechts de aardse identiteit, de “persoonlijke software”. De essentie blijft onaangetast en stralend aanwezig. Alzheimer kan dus dienen als een weg van de-identificatie met het ego, hoe pijnlijk het van buitenaf ook lijkt.
Een ander licht
Als we Alzheimer zien als een collectieve leraar, dan nodigt het ons uit om niet alleen naar cognitieve functies te kijken, maar naar zielskwaliteit, aanwezigheid en liefde. Het vraagt dat we voorbij woorden en herinneringen leren communiceren: via aanraking, stilte, ogen en energie.
Lieve mensen, ik heb diepe bewondering voor een ieder wie zich ontfermd over iemand met de Ziekte van Alzheimer. Wat een diepe en moedige weg bewandel jij samen met je dierbare. Ik bewonder in een ieder die de moed en de kracht, om iemand in de liefde en de pijn tegelijk te begeleiden, onvoorwaardelijk.
Hoe we nog beter voor hen kunnen zijn
Eigenlijk doe je al het grootste: Je bént er, in liefde, door de pijnlagen van het verlies doorheen. Toch wil ik enkele zachte sleutels met jullie delen:
- Zie zijn/haar ziel, niet alleen zijn/haar verlies
Wanneer hij/zij zegt: “ik ben weer een stukje van mezelf kwijt”, herinner hem/haar dan dat zijn/haar ware Zelf nooit verloren gaat. Je kunt hem/haar spiegelen: “Je ziel blijft volledig, mijn liefste. Wat je loslaat is slechts wat niet meer nodig is.” - Communiceer via energie en hart
Als woorden soms tekortschieten of verwarren, spreek dan met je ogen, je adem, je aanraking. Een hand vasthouden, een zacht liedje neuriën, een liefdevolle blik, dit tilt hem/haar boven de verwarring uit. - Schep kleine rituelen van veiligheid
Een kaars samen aansteken, een gebedje, een kort dagelijks “anker” waarin hij/zij voelt: dit blijft, dit is vertrouwd. Alzheimer neemt houvast, rituelen geven een bedding van geborgenheid. - Laat hem/haar ook jouw kwetsbaarheid voelen
Je hoeft niet altijd de sterke draagster/drager te zijn. Als jij af en toe je tranen met hem/haar deelt en zegt: “mijn hart doet pijn, maar ik blijf bij je in liefde”, kan hij/zij voelen dat zijn/haar aanwezigheid nog steeds betekenisvol is. - Herinner hem/haar aan zijn waarde
Zeg hem/haar wat hij/zij voor jou betekent, telkens opnieuw. Mensen met Alzheimer vergeten misschien woorden, maar ze vergeten nooit de trilling van liefde die in die woorden leeft. Zij herinneren altijd het gevoel.
En misschien helpt dit beeld: hij/zij verliest niet zichzelf, maar de lagen van identiteit die ooit tussen hem/haar en zijn ziel stonden. Jij bent daar als getuige, als draagster/drager van licht, als zijn/haar geliefde die hem/haar steeds terugbrengt naar liefde en aanwezigheid.
Poëtische Hartsfluistering voor je dierbare
“Ik ben meer dan mijn gedachten.
Ik ben meer dan mijn geheugen.
Wat ik verlies, laat ruimte voor licht.
Mijn ziel is heel, mijn ziel is vrij.
Ik ben gedragen door liefde, altijd.
Ik ben veilig in dit moment,
ik ben thuis in het Nu.”
Poëtische Hartsfluistering voor jullie samen
Hand in hand, eventueel met een kaarsje aan of een zacht muziekje op de achtergrond:
“Geliefde, wij zijn groter dan woorden,
groter dan tijd en herinnering.
Wanneer jij vergeet,
herinnert mijn hart voor ons beiden.
Wanneer jij loslaat,
hou ik jou vast in liefde.
Wij ademen samen in het eeuwige Nu,
waar onze zielen elkaar herkennen,
altijd, overal, voorbij dit leven.
Wij zijn Eén,
in dit moment, in dit licht,
voor altijd verbonden.”
Ritueel van aanraking en adem voor jullie samen
Voorbereiding
- Steek een kaars aan of zet een klein lichtje neer als symbool van jullie verbinding.
- Ga tegenover elkaar zitten, dicht bij elkaar, zodat jullie knieën elkaar raken.
- Leg jullie handen in elkaar.
- Sluit even de ogen en voel elkaars huid, warmte, aanwezigheid.
- Adem rustig samen: jij ademt langzaam in, hij ademt mee met jouw ritme. Drie diepe ademhalingen.
- (Zeg zacht: “Wij ademen samen in het Nu.”)
- Jij legt je vrije hand zacht op zijn hart.
- Hij legt (indien mogelijk) zijn vrije hand op jouw hart.
- Adem samen en stel je voor dat jullie harten verbonden zijn met een gouden lichtdraad.
- (Zeg zacht: “Ons hart herkent elkaar altijd.”)
- Lees of zeg de gezamenlijke Hartsfluistering langzaam en ritmisch uit: “Geliefde, wij zijn groter dan woorden,
groter dan tijd en herinnering.
Wanneer jij vergeet, herinnert mijn hart voor ons beiden.
Wanneer jij loslaat, hou ik jou vast in liefde.
Wij ademen samen in het eeuwige Nu,
waar onze zielen elkaar herkennen,
altijd, overal, voorbij dit leven.
Wij zijn Eén, in dit moment, in dit licht,
voor altijd verbonden.” - Sluit af door zijn handen te kussen of hem zacht in je armen te nemen.
- Fluister: “Ik ben hier. Jij bent hier. Wij zijn samen.”
Dit ritueel hoeft niet lang te duren, 5 à 10 minuten is al genoeg. Het brengt rust, houvast en een diepe zielsecho die Alzheimer niet kan wegnemen.
Wanneer er tranen komen… laat ze stromen…. voel de trilling van jullie tranen, niet als verlies maar als heilige waterstroom die zuivert en draagt. Tranen openen de poort van het hart, voel hoe jullie samen in een veld van Liefde zijn dat zelfs Alzheimer niet kan aanraken.
Jullie zielsliefde is een anker, een tempel, een eeuwige belofte.
Ik voel diepe dankbaarheid om dit met jullie, medereizigers te delen. Ik hoop dat mijn woorden, gevoelens en mijn/ons pad jullie mag steunen/troosten op jullie pad, dat het jullie pad een stukje lichter mag maken.
Slotwoord vanuit mijn hart
Leven met Alzheimer is een heilige weg van loslaten, maar ook een uitnodiging om alles te zien met de ogen van het hart en te luisteren met de oren van het hart.
Voor Geert, mijn lieve vriend, brengt het troost om te weten dat hij niet werkelijk verdwijnt. Alleen de lagen van het ego en de menselijke persoonlijkheid lossen langzaam op. Zijn ziel blijft. Zijn licht blijft. Zijn liefde blijft.
Voor mij is het een oefening: niet vasthouden aan wie hij wás, maar hem ontmoeten in wie hij nú is. Puur, aanwezig, stralend en eeuwig verbonden.
Alzheimer is misschien een ziekte voor het hoofd, maar voor de ziel is het een pad naar Licht. Een pad dat ons uitnodigt om te leren van aanwezigheid, liefde en eeuwige verbinding.
In Verbondenheid, in Eenheid en in Liefde
Vandevi / Barbara Browa